رفتی از چشمم و دل مهو تماشاست هنوز 
عکس روی تو در این آینه پیداست هنوز

هرکه در سینه دلی داشت به دلداری داد 
دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

در دلم عشق تو چون شمع به خلوتگه راز 
در سرم شور تو چون باده به میناست هنوز

گر چه امروز من آئینه فردای منست 
دل دیوانه در اندیشه فرداست هنوز

عشق آمد به دل و شور قیامت بر خواست 
زندگی طی شد و این معرکه بر پاست هنوز

ای پرنده مهاجر ، ای پر از شهوت رفتن  
فاصله قد یه دنیاست ، بین دنیای تو با من 

تو رفیق شاپرکها ، من تو فکر گلمون  
تو پی عطر گل سرخ ، من حریص بوی نونم 

دنیای تو بینهایت همه جاش مهمونی نور  
دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور 

من دارم تو آدمکها میمیرم ، تو برام از پریها قصه میگی  
من توی حیله وحشت میپوسم ، برام از خنده چرا قصه میگی
  
کوچه پس کوچه خاکی ، در و دیوار شکسته  
آدمهای روستایی ، با پاهای پینه بسته 

پیش تو یه عکس تازه است واسه آلبوم قدیمی  
یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی 

برای من زندگی اینه ، پر وسوسه پر غم  
یا مثل نفس کشیدن ، پر لذت دمادم 

ای پرنده مهاجر ، ای همه شوق پریدن    
خستگی کوله بار ، روی رخوت تن من

مثل یک پلنگ زخمی پر وحشته نگاهم  
میمیرم اما هنوزم دنبال یه جون پناهم 

نباید مثل یه سایه ، زیر پاها زنده باشیم  
مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا واشیم